Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Eπιμέλεια: George Fiorakis
Φωτογραφίες: Advart
Ποια είναι αυτά τα συστατικά που κάνουν ένα μαγαζί στέκι; Θα ξεκινούσαμε με την ταυτότητα, θα συνεχίζαμε με τις μουσικές αλλά θα λέγαμε πως πάνω από όλα είναι οι άνθρωποί του. Πόσα και πόσα εγχειρήματα και σημεία στην Αθήνα δεν προσπαθούν να γίνουν στέκια; Κι όμως είναι κάποια από αυτά που, εξαρχής, το καταφέρνουν. Όλο αυτό έχει να κάνει με την παρέα, τη ζεστασιά και φυσικά με το πόσο “ψυχή” έχει ένα σημείο. Ε.. αν είσαι εξαρχειωτάκι, ξέρεις από στέκια και αν σε βγάλει η βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας, όπως τα πολύ κοντινά μας Πετράλωνα, αποκλείεται να μη σε κερδίσει το Tzengka. To καφέ μπαρ της Μινούς κλείνει αισίως εφτά χρόνια και είναι ότι πρέπει για πρωινά και βραδινά “σουσουραδέματα” όταν θέλουμε να βολτάρουμε αλλά συγχρόνως να νιώσουμε και “σαν στο σπίτι μας”.
Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε το Tzengka είναι να παραφράσουμε τον Sting από το μακρινό 1987 που ήταν “Βρετανός στην Νέα Υόρκη” και να τον κάνουμε “Εξαρχειώτισσα στα Πετράλωνα”. Αυτή είναι η Μινού, έξω καρδιά και γέννημα θρέμμα των Εξαρχείων και της γειτονιάς της Τοσίτσα -ο μπαμπάς της διατηρεί για πάνω από 35 χρόνια το παλιό και αγαπημένο των μουσικών, μουσικό κατάστημα, Vibrato- που το 2015 μαζί με δύο φίλους της έκανε μια τρέλα: άνοιξαν το Τζένγκα στα Κάτω Πετράλωνα! Καταμεσής της κρίσης, πολλά και ενδιαφέροντα εγχειρήματα γεννήθηκαν, χωρίς φόβο και πάθος, από την γενιά που δεν εγκατέλειψε το κλεινόν άστυ (σσ. και το inExarchiagr έχει ίδια ηλικία με το Tzengka). “Είπαμε να ανοίξουμε ένα μπαρ μιας και είχαμε μείνει άνεργοι, έτσι χαλαρά”, μας λέει η Μινού γελώντας. Εγώ ήμουν ήδη στην εστίαση, δεν ξέρω αν σήμερα θα το ξανακάναμε, φαντάσου ανοίξαμε με capital control, μέσα σε τρεις μήνες από όταν το αποφασίσαμε”. Τζένγκα, λοιπόν, στα σουαχίλι σημαίνει “χτίζω”. Και όταν μία παρέα και ένα νεαρό κορίτσι αποφάσισαν να χτίσουν το δικό τους στέκι, τα δικά τους ‘τουβλάκια” ήταν οι καλές μουσικές, η σωστή μπάρα, οι αθηναίοι φίλοι και “ένα μέρος που πρώτα απ’ όλα θα θέλαμε να βγαίνουμε εμείς” (από ό,τι φαίνεται και εμείς). Με το πέρασμα των χρόνων το αρχικό παρεάκι ακολούθησε διαφορετικούς δρόμους και έτσι η Μινού τρέχει τα τελευταία χρόνια μόνη -με τους πολύχρονους συνεργάτες της όπως η Χρυσάνθη που είναι εδώ από την αρχή- το φωτεινό καφέ μπαρ με τον έντονα δικό του χαρακτήρα, στην Κειριάδων 38, στα Πετράλωνα.
Εικόνα
Tzengka / Facebook - Instagram
Στο Tzengka μπαίνεις εύκολα στο κλίμα, στη διακόσμηση του ψηλοτάβανου και με τις μεγάλες τζαμαρίες μπαρ, το κεντρικό -κιούτ αλλά ντεθιάρικο - Mural είναι του Δημήτρη Μαρίνη, ο diy τοίχος με τα εξώφυλλα των δίσκων και των λάιβ που έχουμε ή θα θέλαμε να έχουμε πάει, σε προϊδεάζει για τις μουσικές που θα ακούσεις. Έργα από την επίσης, αντεργκράουντ tattoo και visual artist “Κυκλοθυμία” και διαφορετικές γωνίες κάπως σπιτίσιες, όπως αυτή με το παλιο ραδιόφωνο ή ο μεγάλος βίνταζ καναπές που μπορείς να βυθιστείς, αλλά και ο πίνακας του καλλιτέχνη Jim Sanders, μπλέκονται με στικεράκια ατίθασα και αθηναϊκά και τον αέρα της παλιάς πόλης που βγάζουν πάντα τα Πετράλωνα. Η ίδια η Μινού είναι η “βασίλισσα του diy” και το Tzengka, ενώ ξεκίνησε με τα βασικά, μεγαλώνει μαζί της και μαζί μας και διαμορφώνει την ταυτότητα και την προσωπικότητά του ως χώρος με την ενέργεια των θαμώνων και των φίλων. Είναι ξεκάθαρο πως το Τζένγκα “αν δεν ήταν εδώ, θα ήταν σίγουρα στα Εξάρχεια”, μας λέει, ανάμεσα σε ιστορίες που μοιραζόμαστε για το μίνι μάρκετ της Τοσίτσα με τις γατούλες και τους κοινούς μας φίλους, όπως τα παιδιά από το Beatniks, που της λείπουν τώρα που άλλαξε γειτονιά.
Ήξερες ότι; Οι Κειριάδες ήταν “προάστιο” της αρχαίας Αθήνας μιας και βρίσκονταν έξω από το Θεμιστόκλειο τείχος. Μάλιστα ήταν δήμος που σήμερα αντιστοιχεί στην περιοχή των Άνω Πετραλώνων. Δεν ήταν παρά το 1920, περίπου, που η περιοχή ανάμεσα στις γραμμές του τρένου και της οδού Πειραιώς ονομάστηκε Κάτω Πετράλωνα, έως τότε ονομαζόταν Κατσικάδικα, μιας και οι βοσκοί που την κατοικούσαν πουλούσαν επιτόπου το γάλα των αιγών τους!
Εικόνα
Εικόνα
Από ότι φαίνεται στο Tzengka μπορείς να περάσεις καλά όποια ώρα της ημέρας και αν σε βγάλει ο δρόμος προς τα εδώ. Το πρωί να λιαστείς και να δουλέψεις με ένα περιποιημένο καφεδάκι ή τις συζητημένες σοκολάτες του (ο προσεγμένος καφές είναι Mrs Rose), με ένα χειροποίητο μάφιν ή ένα σοφτ κούκι ή ένα κομμάτι από γεμιστό κέικ στο πλάι που φτιάχνει η φίλη Έλενα, παρέα με τις γάτες που προσέχουν τα παιδιά, την Σουρτούκω και τον Γκρι. Να έρθεις απογευματάκι μετά τη δουλειά για να τα πεις με τα φιλαράκια σου και όταν πέσει η νύχτα να δοκιμάσεις τα κοκτέιλ και τις μπύρες από λοκαλ ζυθοποιίες, όπως η Τσιγγάνα της Mustaki nomad brewing ή η draft San Miguel υπό τους ήχους από dj set με funk και rock, soul, 60s ακούσματα. Επίσης μείνε συντονισμένη και συντονισμένος για να πετύχεις και τις βραδιές με stand up ή άλλα eventakia. Σημειωτέον οι τιμές εδώ είναι προσιτές “Προσπαθούμε να τις κρατάμε, με νύχια και με δόντια, όσο πιο προσιτές γίνεται”, μας λέει η Μινού, έτσι ο καφές παραμένει στα 2.50ε, το απλό ποτό στα 5ε και τα κοκτέιλ ξεκινούν από τα 6.50ε. Το μπαρ ανήκει στα εγχειρήματα αυτά που ταιριάζουν πολύ στα Κάτω Πετράλωνα, εκεί που βρίσκεις συνεργατικά καφενεία (όπως των φίλων μας στο Ανάκατα) μπλεγμένα με παλιά ζαχαροπλαστεία και “γειτονίστικα” καταστήματα βγαλμένα από τα 80s. ‘Αλλωστε η συνοικία παραμένει μία παλιά λαϊκή γειτονιά των Αθηνών, και διατηρεί πολλά από τα στοιχεία της αναλλοίωτα όπως και τα πολλά ακόμα χαμηλά σπίτια που ομορφαίνουν τις βόλτες μας.
Μπορεί στο γνωστό επιτραπέζιο να αρκεί μια λάθος κίνηση για να γκρεμιστεί το πυργάκι σου, στο Tzengka της Κειριαδών όμως ο κανόνας του παιχνιδιού αντιστρέφεται. Η Μινού, τα παιδιά που δουλεύουν χρόνια και ο παρείστικος χαρακτήρας του έχει ακλόνητα θεμέλια. Μέχρι να γίνουμε “ψαράδες στους Φούρνους” παρέα με τα παιδιά, όσο διαλέγουμε να συχνάζουμε σε στέκια αυθεντικά με ωραίους ανθρώπους θα περνάμε από εδώ και θα καλοπερνάμε όταν αφήνουμε το εξαρχειώτικο χωριό.
Εικόνα
Εικόνα
*σχέδιο του Δημήτρη Ταξή
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Eπιμέλεια: George Fiorakis
Φωτογραφίες: Advart
